Οσο παραμένουμε άπραγοι χωρίς:
Να ελέγχουμε τους ηγέτες, και την διαφθορά των μηχανισμών
Να απαιτούμε αυτά που αντιστοιχούν στους κόπους μας
Να απαιτούμε διαφάνεια από τους τοπικούς άρχοντες, μέχρι τους υψηλά ιστάμενους
Να απαιτούμε δικαιότερο καταμερισμό των υποχρεώσεων,
Να διεκδικούμε καλύτερες κρατικές παροχές
Να απαιτούμε ένα σύγχρονο και δίκαιο κράτος συμβάλλοντας κι εμείς στην δημιουργία του
Να διεκδικούμε έναν αξιοπρεπή…βασικό μισθό
Να μάθουμε τα δικαιώματά μας, να τα διεκδικούμε, και να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας
Να διεκδικούμε καλύτερο… «σήμερα» και όχι αφηρημένες υποσχέσεις, για το αύριο, που…μετατίθενται από γενιά σε γενιά ως άλλοθι για την επιβολή σκληρού παρόντος
Και όσο "οδηγός" και αυτοσκοπός των πολιτικών (κυρίως των "εξουσίας") θα είναι η...εξουσία, η πάρτη τους, και οι φιλοδοξίες τους, κι όχι η προστασία της Δημοκρατίας και η επίλυση των προβλημάτων του κόσμου και του τόπου,
τότε το μόνο που θα πετυχαίνουμε, είναι να κρατάμε τον δρόμο, για τους κάθε λογής… «σωτήρες»,
εντελώς ορθάνοιχτο…
Η γενιά μου βολεύτηκε στον καναπέ, τα παιδιά μου καλύπτονται πίσω από το ότι εγώ σάπισα και φταίω γιά όλα (ίσως και να φταίω ), αλλά ταυτόχρονα δεν κάνουν και τίποτα να διορθώσουν το στραβό, οι δυνατοί καλοξέρουν τη λάσπη που βουλιάζουμε από αδράνεια και στήνουν την δικιά τους καλοπέραση (το σκηνικό θυμίζει ράθυμα βουβάλια στο βάλτο με τον βοσκό ξαπλωμένο στην λιακάδα) και όλοι μαζί, τα πάντα είναι θέμα ποσοστών, πορευόμαστε με "Αγγελοπουλικούς" ρυθμούς στο πιό θαμπό τοπίο από το '74 και μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο κουβέντες απ’ ολούθε, που δείχνουν στοχαστικές , "πρέπει να....", "και τότε θα...", "επειδή..." και όμως ποτέ δεν είχανε τόσο λειψή τάρα.
Και το μεγάλο δυστύχημα, μιά άλλη ξύλινη γλώσσα που αναδίδει οσμή μούχλας και ναφθαλίνης, όπως οι ένδοξες παλιές δαντέλες την ώρα που ανασύρονται από τα σκωροφαγωμένα και με σκουριασμένους μεντεσέδες μπαούλα, κιτρινισμένες θαρρείς όμως όχι από το πολυκαίριασμα, αλλά από το φόβο.
Φοβούνται οι ίδιες, όχι οι νοικοκυρές τους, οτι έτσι παλιές δεν θα σκεπάσουν σωστά τους σοφράδες που γύρω τους θα μαζευτούν οι τρανοί για να δώσουν τις ορμήνειες και το πόπολο που περιμένει να τις ακούσει.
Και πώς να ακουμπήσεις γερά τα χέρια πάνω στο σοφρά και να ακούσεις, που σκέφτεσαι το κιτρινισμένο πανί και σούρχεται λύπη και σου παίρνει μακρυά την προσοχή από τα λόγια.