Άνθρωποι, άνθρωποι...
Εγώ θα σας οδηγήσω... Στην αυτάρκεια.......
Λοιπόν, εδώ και κάποια...χρόνια, πάλευα να φτιάξω προζύμι... Έτσι μου την έδωσε αφού γενικώς, γουστάρω ό,τι δίνεται από την φύση δίχως την παρέμβαση τεχνολογίας, χημείας, κλπ.
Ό,τι συνταγή λοιπόν για προζύμι έβρισκα, την έκανα... Τί με ρεβύθια, τί με βασιλικό, τί με λεμόνι ό,τι χωράει ο νους... Είχα γεμίσει τον τόπο...μπωλάκια...Αλλά δεν είχα βρει συνταγή με ολοκληρωμένη διαδικασία, που να δίνει προζύμι με σταθερή και συνεπή δράση. Άλλοτε πετύχαινε το προζύμι, αλλά δεν φούσκωνε το ψωμί ούτε σε 18 ώρες....χαχα! Τρελά γέλια! Άλλοτε πετύχαινε το προζύμι, φούσκωνε το ψωμί, αλλά την επόμενη φορά το προζύμι δεν δούλευε. Άλλοτε φούσκωνε το ψωμί σε 6 ώρες, και την επόμενη φορά με το ίδιο προζύμι και την ίδια συνταγή, το ψωμί δεν φούσκωνε καθόλου....... Είπα λοιπόν να εγκαταλείψω την προσπάθεια με τις πρόχειρες και ημιτελείς συνταγές (πάντως αν κάποιος έχει κάποια παλιά, δοκιμασμένη από τον ίδιο συνταγή, που να δουλεύει καλά το προζύμι, την θέλω...), και να ψάξω για κάτι πιο "εξειδικευμένο", και έπεσα πάνω σ' αυτό:
Άγριο προζύμι (link)
Και...σώθηκα... Όταν πρωτοείδα την συνταγή έπαθα ένα σοκ! "Αυτή θέλει μιση μέρα για να την διαβάσω... Όχι να την φτιάξω!!!"
Όντως. Μου πήρε γύρω στις 20 μέρες για να την φτιάξω (σιγά μη δεν την έκανα με το πεισματάρικο κεφάλι που έχω, όπως όλοι άμα θέλουμε κάτι πολύ!). Αλλά το έχεις ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Φτάνει να το έχεις στο ψυγείο και να το "ταΐζεις" μια φορά την εβδομάδα, (με 1-1/2 κούπα αλεύρι και τόσο νερό όσο να ξαναγίνει όπως ήταν, ένα βράδυ εκτός ψυγείου να φουσκώσει και μετά ξανά ψυγείο) αλλά αντέχει και παραπάνω.
Είναι τώρα πάνω από χρόνος που έχουμε προζύμι, και δουλεύει πάντα σταθερότατα: 3, το πολύ πολύ 4 ώρες και το ψωμί έχει φουσκώσει.
Τα υλικά του? Αλεύρι, νερό, και μέλι ΜΟΝΟ. Καθόλου, μα ΚΑΘΟΛΟΥ μαγιά όπως προσθέτουν κάποιοι, αλλά τότε δεν είναι γνήσιο προζύμι) .
Το έκανα με ολικής, αλλά επειδή το ψωμί έβγαινε λίγο πικρό (αφού έγινε της μοδός να μας βάζουν και το πίτουρο στο αλεύρι...) και "βαρύ", το ξαναέκανα με σκληρό αλεύρι. Με ολικής όμως είναι άλλο πράμα. Και η δράση του και το άρωμά του. Κάποιες λεπτομέρειες στην πορεία της συνταγής και μικροδυσλειτουργίες με τις δοσολογίες (πχ κουτ. γλυκού, κουτ. σούπας κλπ, που δεν έβγαιναν ακριβώς οι ποσότητες) ξεπεράστηκαν κι όλα καλά. Μόνο το αλεύρι για όλες τις χρήσεις είναι τελείως "φώλα" γι αυτή την δουλειά.
Επειδή λοιπόν έρχονται (μας φέρνουν μάλλον) δύσκολες μέρες, και μπορεί να μην βγαίνει ούτε η φρατζόλα, αλλά ούτε κι οι φούρνοι και να κλείνουν οι μικροί, καλό είναι να το έχει κανείς στο ψυγείο του ακόμα κι αν βαριέται, ή δεν προλαβαίνει να ζυμώσει τακτικά. Φτάνει ,είπαμε, να το ταΐζει...
Το ψωμί με προζύμι έχει την διαδικασία του, αλλά και την τεράστια νοστιμιά και αξία του (αφού είναι αποτέλεσμα ζύμωσης κι όχι φουσκώματος αέρος κοπανιστού-ανεμογκαστρώματος), την τελείως ξεχωριστή γεύση του, την διάρκειά του για αρκετές μέρες φρέσκο, είναι συνδετικός κρίκος με την παράδοση, δεν είναι για αγγαρεία, κι άμα είσαι μερακλής δεν σκέφτεσαι κόπο... Άμα δεν είσαι, άστο...
Το ψωμί με μαγιά του εμπορίου, μετά από αυτό? Σκέτο ξενέρωμα... Σου φαίνεται σαν να κάνεις... αυγά μάτια..!!
Και τώρα που έχουμε ξεσυνηθίσει και την "ξινίλα" και το βάρος-πυκνότητα του παραδοσιακού ψωμιού, υπάρχει και συνταγή, (θα είναι η επόμενη ανάρτηση), που το κάνει αφράτο και καθόλου ξινό, χωρίς να προστίθεται τίποτα περίεργο (μέλι και νερό), και βεβαίως χωρίς να χάνεται τίποτα από την νοστιμιά του και την θρεπτική αξία του.
Στερόγραφον: Επόμενο βήμα είναι να κάνω έναν ξυλόφουρνο.
Έτσι από αυτό το ψωμί που θα ψήνεται εκεί:
1. Εμείς θα απολαμβάνουμε την γεύση του.
2. Η ΔΕΗ θα παίρνει να μην πω...
3. Και θα μολύνω και την ατμόσφαιρα με την ησυχία μου.......