Άργειε νάλθη κείνη η μέρα...

Μυστικά και πάθη..?

Κάτι ακούσθηκε για "μυστική συμφωνία Γιούνκερ-κυβέρνησης".

Κάποια βήματα πίσω η κυβέρνηση, και κάποιο μαλάκωμα η ευρωσκιαχτρία?

Θα πέσουμε πάλι στα παρασκηνιακά και "κεκλεισμένων των θυρών"?

Θα γίνει μνημόνιο που δεν θα λέγεται έτσι?

Αν ναι στα παραπάνω, θα είναι μια γεύση γνώριμη. Ρεαλισμός σου λέω... Διότι, κύριε, τί σου δίνω τί μου δίνεις, 3 το λάδι 3 το ξύδι, και το μαγαζί πρέπει να κερδά ναούμ, διότι άμα δεν κερδά θα μπει μέσα και θα κλείσει, κι ούτω καθεξής...
Μα, θα μου πείς, δεν είναι μαγαζί τούτο σαν και τα άλλα. Έχει ζωές. Ψυχές μαθές, και καρδιές, και μυαλά και στομάχια. Κι όχι ράφια, κούτες, καρέκλες, σιδερικά, και τούβλα. Μα θα σου πω, πως τώρα τα μαγαζιά τα νέα, τα μοντέρνα, εμπορεύονται και δαύτες τις ζωές κι όσες δεν μπορούν να τις εμπορευτούν και τους κάθονται στο ράφι τις κάνουνε "ευκαιρίες" και τις πουλάν κοψοχρονιά, και ποτέ μα ποτέ δε χάνουνε. Έτσι είναι τα καινούρια τα μαγαζιά. Κάποτε τα μαγαζιά δουλεύαν για τις ζωές, μα τώρα οι ζωές δουλεύουν, και φθείρονται, και πέφτουν κάτω πεθαμένες για το καλό των μαγαζιών.

Κι ακόμα κι αν τίποτα παρασκηνιακό δεν συμβαίνει, κι έχουμε μια φανερή διαπραγμάτευση, το μαγαζί μας τέτοιο είναι. Μέσα σε έναν συνασπισμό-αλυσίδα μαγαζιών που πουλάνε ελπίδα για το ΑΥΡΙΟ, ψημένη μέσα σε φούρνους που ανάβουν από τις ζωές του ΣΗΜΕΡΑ που καίγονται αδιάκοπα
μέσα τους. Μαγαζιά που δουλεύουν μόνο για τον κεντρικό ιδιοκτήτη.

Όποια συμφωνία υπάρξει, κι όπως υπάρξει, η πραγματικότητα είναι πως τίποτα δεν μπορεί να γίνεται από το μαγαζί, χωρίς την έγκριση του κεντρικού μαγαζάτορα, και τώρα και στο μέλλον. Έτσι είναι τα πράγματα... Δεν μπορείς να ανήκεις σε έναν νομισματικό συνασπισμό και να έχεις ανεξάρτητη οικονομική πολιτική, παροχές, δαπάνες κλπ...

Όσο για το αποτέλεσμα, ακόμα και η "κανονική" ανάπτυξη,  φέρνει (σε όλα τα μαγαζιά, κι όχι μόνο στο δικό μας) απλά ανεκτές συνθήκες σε αυτούς που τη δημιουργούν, και τεράστιο πλούτο και δύναμη σε αυτούς που την...κατέχουν...