Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Ανθρωπότης...




 Ανθρωπότης ανθρωπότης
που σαν εθισμένος πότης 
τρέμουν χέρια τρέμουν πόδια
κι όλο κουτουλάς σ` εμπόδια


Ανθρωπότης σαστισμένη
και μονίμως μεθυσμένη
που κουτρουβαλάς στις σκάλες
και γελάν` από τις σάλες

Ανθρωπότης ανθρωπότης
συ κι απάνω σ` ο δεσπότης
μια σε πάει μια σε φέρνει
κι άμα βαρεθεί σε δέρνει

Ανθρωπότης θηραμάτων
θηρευτών και πειραμάτων
καμιά κατοστή νομάτων
πρόβες κάνουν "συστημάτων"

Ανθρωπότης εθισμένη 
στο λουρί, κι αλλοπαρμένη
μια θολούρα το μυαλό σου
ποιος ο φίλος ποιος οχτρός σου

Ανθρωπότης βλογημένη 
και μαζί καταραμένη
έχει σχέδιο για σένα
μόνο πούν` χωρίς εσένα


Και μη λάχει και νομίσεις
πως τους κόφτ` η αφεντιά σου
σαν τούς πάψει η χρειά σου
μ` ένα φύσημα θα σβήσεις...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου